Op 12 juni vieren de Russen hun nationale feestdag: de Dag van Rusland. Daarom gingen we bij Horsetags op zoek naar typisch Russische paardenrassen. Heb jij al eens gehoord van ‘de Don’ en ‘de Tersker’? Nee? We duiken samen in de geschiedenis van beide rassen en sommen enkele belangrijke eigenschappen op.
De Don
Het Don-ras is één van de oudste Russische paardenrassen. Het werd in de 18e en 19e eeuw door de Kozakken gefokt in de regio van het huidige Rostov. De robuuste Don is vooral gekend voor zijn uithoudingsvermogen en kan lange afstanden overbruggen, tot wel 300 kilometer per dag!
Een gouden paard
De Don is meestal voskleurig met een gouden schijn. Hij kan witte aftekeningen hebben op het hoofd en de benen. Het hoofd is middelgroot met kleine puntige oren, wijde neusgaten en grote ogen. De lange hals komt uit op een breed, vooruitstekend schoft. De rug is goed gebouwd met een licht hellend kruis. Het lichaam wordt gedragen door lange, gespierde benen met sterke wijde hoeven. Don-paarden zijn rustig van aard. Ze worden in Rusland daarom vaak gebruikt voor lessen met kinderen. Niet alleen een gouden schijn, maar ook een gouden karakter dus!
Profiel van een voskleurig Donpaard – foto: Fefa Koroleva
Het paard van de Kozakken
De geschiedenis van het paardenras is onlosmakelijk verbonden met de geschiedenis van de Kozakken. Dit is een gemeenschap afkomstig uit het zuiden van het huidige Rusland. De eerste Don-paarden waren beweeglijk en sprongen met gemak over uitdagende, natuurlijke hindernissen. Ze waren sterk en hadden geen hoge eisen op vlak van voeding en verzorging. De dieren werden daarom veelvuldig ingezet in de cavalerie. In de 19de eeuw werd het ras verbeterd door weloverwogen fokkeuzes: de Don werd vanaf dan regelmatig gekruist met Perzische en Arabische paarden om de goede eigenschappen van het ras extra te doen uitkomen.
Het elegante hoofd van een Don – Foto: Fefa Koroleva
Herwonnen populariteit
Tijdens de Russische burgeroorlog aan het begin van de jaren 1900 zijn veel Donpaarden gesneuveld. Van de grote populatie bleven slechts enkele kuddes over, maar vanaf 1920 kwam de fokkerij weer op gang. Voormalige cavalerieofficieren en paardenfokkers stelden alles in het werk om het ras te doen heropleven. Er werd zelfs een Departement voor Paardenfokkerij opgericht.
De laatste jaren nam de populatie Donpaarden elk jaar af omdat er steeds minder mee gefokt werd, maar nu lijkt het ras opnieuw in opmars te zijn. De paarden hebben hun plaats gevonden in de paardensport en zijn ook geliefd bij amateurs. Met een strategisch fokplan kan het ras zijn eigenschappen verder laten ontwikkelen en nog vele jaren blijven bestaan.
De Tersker
De Tersker is een Russisch paardenras met een recente oorsprong. Het is een sterke en robuuste versie van de Arabier die uitstekend presteert in de jumping en dressuur.
Een recente geschiedenis
De Tersker werd voor het eerst gefokt in de jaren 1920 en moest een combinatie worden van Arabische paarden met Russische rassen. Men wilde namelijk de goede eigenschappen van beide rassen met elkaar combineren: de verfijning en snelheid van een Arabier met de kracht en vriendelijkheid van de Russische paarden. In 1948 werd het ras officieel erkend.
Tersker in galop
Het beste van twee heel verschillende werelden
Terskerpaarden worden gekenmerkt door een harmonieuze bouw, sierlijke bewegingen en verbazingwekkend leervermogen. Bovendien zijn ze uitermate veelzijdig waardoor ze in verschillende disciplines succesvol zijn. Hun uithoudingsvermogen komt goed van pas in de endurance en dankzij hun wendbaarheid en lichte bewegingen zijn ze succesvol in de jumping en dressuur. Bovendien hebben de dieren een enorm zachtaardig karakter, waardoor ze bijzonder geschikt zijn voor hippotherapie en lessen met kinderen. En dat is nog niet alles: hun hoge intelligentie zorgt ervoor dat ze makkelijk allerlei kunstjes kunnen aanleren. Je vindt ze daarom ook vaak terug in circusshows!
Profiel van dravende Tersker
