Je ziet hem tijdens de zomer in veel wegbermen, weides en velden staan, hij is geel en hij kan dodelijk zijn wanneer onze paarden ervan eten. Maar wat is nu de correcte naam van dit giftige kruid? Om de verwarring voor eens en voor altijd uit de wereld te helpen: het juiste antwoord is Jakobskruiskruid. Toch hoor je vaak mensen spreken over Sint-Jakobskruiskruid. Hoe komt het dat velen zich zo vaak vergissen en denken dat het Sint-Jakobskruiskruid is? Daar zijn twee (goede) redenen voor!
Ze zijn geel en groeien in onze weides…
Jakobskruiskruid is een heel herkenbare plant omwille van zijn gele bloempjes. Hij staat er ook om bekend te groeien in velden, wegbermen, perceelgrenzen en weilanden. Maar… hij is niet de enige kruid met gele bloemetjes die op deze plaatsen groeit.
Éen van de plantjes die ook aan deze voorwaarden voldoet is… Sint-Janskruid! En zoals je op de foto’s hieronder kan zien, lijken deze plantsoorten van op een afstand wel héél erg op elkaar. Hoewel het heel andere gezondheidsproblemen veroorzaakt, is Sint-Janskruid daarnaast ook giftig voor paarden. En daardoor is een samentrekking al eens snel gemaakt…
Jakobskruiskruid
Deze plant bloeit vanaf half juni tot oktober. Je herkent de plant aan de rozetten als de planten nog niet bloeien (groene stengels) en de paars gekleurde stengels waaraan de bloemen groeien wanneer de plant wel in bloei staat.
Sint Janskruid
Het grote verschil tussen de twee soorten zie je aan de bloemblaadjes: de bloemblaadjes van Sint Janskruid zijn breder. Het hart van de bloem van Sint Janskruid is ook anders: met fijne, rechtopstaande stengeltjes in plaats van een bolletje.
“Weetje: Jakobskruiskruid kan dodelijk zijn voor paarden doordat het zorgt voor de opstapeling van een gifstof in de lever van het paard. Sint-Janskruid zorgt er daarentegen voor dat je paard erg gevoelig wordt voor zonnebrand. Het belangrijkste symptoom van een vergiftiging met Sint-Janskruid is dan ook verbrande huid, bijvoorbeeld op de neus en lippen van een paard.”
Zonder bloemen, geen vlinders…
Maar er is nog een goede, tweede reden waarom het al eens gebeurt dat ‘Sint’ voor het woord Jakobskruiskruid geplaatst wordt. Hoewel het voor ons als paardeneigenaars misschien moeilijk te vatten is, heeft de plant namelijk ook voordelen. Met namen voor enkele insecten die in ons land voorkomen. Zo is bijvoorbeeld de duinzijdebij afhankelijk van Jakobskruiskruid. En er is nog een tweede insect dat Jakobskruiskruid nodig heeft om te kunnen overleven: de Sint-Jacobsvlinder.
Nee, dat is geen grapje. Het lijkt wel alsof het erom gedaan is dat we ons vergissen, toch? Dit prachtige diertje is de larve van de zebrarups, en die voedt zich met jakobskruiskruid. Geen jakobskruiskruid, is dus ook geen prachtige Sint-Jacobsvlinders.
Ohja, om het af te maken: Je schrijft Jakobskruiskruid, maar Sint-Jacobsvlinder. En er bestaat ook een Sint-Jansvlinder. En die lijkt héél erg hard op de Sint-Jacobsvlinder. Kan jij nog volgen?
Dag,
Het St Jacobskruiskruid is een sluipende moordenaar voor Mens en Dier.
Gedroogd in hooi nemen dieren het gewoon mee op.
Bij de mens bij huidcontact wordt het ook opgenomen,en zorgt eveneens voor” levercirose”
Verwijder de plant met wortel en loof,verbrand ze en zorg voor bescherming(handschoenen).
Grt,Ludo.